No wrong, no right

Travis: post van 2 oktober 2006

Wardje - deel II

Ergens vorige week kwam het opeens weer in m'n gedachten.
Hoe zou het zijn met Wardje?

Vanmorgen hoor ik van m'n collega Sofie dat Wardje vorige week woensdag is overleden.

Met veel respect voor z'n veel korte leventje, voor z'n mama en papa, z'n overleden zusje Noor en het kindje dat er bijna is.


Uittreksel uit het kaartje van Wardje: °08/02/2006 - +12/09/2007

poortje open
poortje dicht

met je grote ogen
je glimlach op je gezicht

waar is Wardje?
waar is Ward?

doe es kiekeboe
doe je oogjes toe

slaap zacht, mijn kleine Ward
je blijft voor altijd in ons hart

zwijg mij niet dood, maar praat mij tot leven

Zon

Een grote oranje bol vanmorgen. Boven de velden slierten nevel. En Wol, Muis en ik onder de indruk.

'Mama, is de zon een jongen of een meisje?', vraagt Wol plots.
'Ik weet het niet jongen. Wat denk jij?'
'Ik denk dat de zon een meisje is.'
'En waarom?'
'Omdat ze zo mooi straalt...'

Als bij uitbreiding, aanvaard ik dit dankbaar als een compliment.
Mijn dag is goed!

Aan de aandachtige lezer

Heeft. U. Het. Al.

Opgemerkt?

Ik hou van korte zinnen.

Tien voor taal

En volop aan 't studeren om vrijstellingen te kunnen behalen.

Voor Nederlandse spelling bijvoorbeeld.
Pijnpunten opzoeken, zoals HoOfDlEtTeRs. Wel of niet aaneenschrijven. Trema's of koppelteken. Spelling van 1995 vergelijken met die van 2005. En nóg uitzonderingen vinden.

Weet je bijvoorbeeld dat het mirakel is met 'k'? Maar tegelijkertijd ook miraculeus met een 'c'? En pro-Amerikaans, maar proactief? En een neestemmer, maar het nee-kamp?

Pffff!

:-)

De Lagere School

Wol gaat deze eerste week van september voor 't eerst naar het eerste leerjaar.
M'n kleine Wolleke! Kleine, lieve ventje! Hartje van zoete peperkoek!
Stoer met veel te grote boekentas, die hij steevast overal meesleurt als een dierbaar jachttrofee. 's Morgens op de speelplaats weigert hij een afscheidszoen. Een knuffel kan nog nét wel.

Even terug in de tijd. Iets meer dan dertig jaar geleden. Stoffige krijtklas en Zuster Ida. Vol noodgedwongen stille blauwe-uniformmeisjes. Tweeëndertig om precies te zijn. Dringen om eerst binnen te geraken. De beste plaats vooraan uitzoeken. Pas later in het middelbaar wordt de meest gegeerde plaats de achterste bank. Om dan wél kattenkwaad uit te halen.

En hopelijk - over een tweetal jaar - sta ik zelf voor een klasje... De beslissing is gevallen en de eerste stap gezet: ik ben (voorlopig) ingeschreven voor afstandsonderwijs Lager Onderwijs aan de KATHO in Tielt.

Voor het eerst in m'n leven voel ik een roeping. Een blije verwachting. Eíndelijk écht een doel waarvan ik zeker weet dat het mij volop zal liggen.
Ik ga ervoor!