Vanavond.
Opnieuw rijden we met z'n drietjes naar huis.
Opnieuw een warme diep-oranje zonsondergang.
"Kijk kindjes, de zon is bijna verdwenen!"
"Waar gaat ze naartoe, mama?"
"Tja, waar gaat ze naartoe? Zeg 's, Wolleke."
"Ik wéét het: de zon zàkt in de zee!". Triomf!
"Ah, mijmer ik, dus neemt ze haar avondbad?"
"Maar mama toch! De zon heeft toch geen handjes of voetjes! Zelfs geen gezicht om te wassen!"
("Domme, domme mama...", zie ik hem nog denken.)
"Maar zou het dan niet lekker warm in de zee worden? Zo met de zon erin? Een lekker warm zonnebad..."
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten