Wintermijmeringen

"Mama?"
"Ja?"

"Later word jij oma. En nog later mémé."
Ik zie me daar al zitten: licht knikkebollend, met grijs verwaaid haar, m'n tanden naast mij op het nachttafeltje in een glaasje water.

"En nog later ga je dood."
"En vind jij dat erg, Wolleke?"
"Nee, want dan word je terug geboren en word je terug mama."
"Net zoals de jaargetijden."

:-)

Ik vind het zelf ook niet erg.