Geflatteerd!

Laat gezellig feestje vorige zaterdag.
Onze vier mooie dochters zijn school- & boezemvriendinnen, een beetje Diane Ross & The Supremes, maar dan met z'n vieren.
Vier kokette dametjes van vier, schattig!

De mama's mogen er ook wel zijn, vindt Lief.

Laat op de avond, iedereen sijpelt binnen voor een laatste glas en een laatste praatje. Enkel de rokers blijven buiten en trotseren de plotse hevige buien.
Op de gang geraakt Lief verwikkeld in een gesprek met één van de mama's. Over kunst. Niet iets wat hem direct raakt, maar het onderwerp zelf blijkt niet zo belangrijk.

Het valt een andere mama op. Ze lacht en zegt: 'Kijk, die twee distanciëren zich van de rest...' Ik reageer, al even luchtig. 'Moeten we misschien de deuren dichtdoen?'

---

Daags nadien. 'Ha, dan ben je toch wel wat jaloers als ik met andere vrouwen babbel. Toch een teken dat je mij graag ziet...!'

Ik zeg dat het mij enkel is opgevallen omdat het iemand anders was opgevallen.
'Jaloezie is nutteloos. Dààr kan ik m'n energie niet insteken.'

Ik ga verder.
'Integendeel zelfs. Als je haar een aantrekkelijke vrouw vindt en graag met haar babbelt, moet ik me geflatteerd voelen. Want dat wil zeggen dat ik in dezelfde rayon zit... Waarom zou ik dan jaloers moeten zijn?'

Jaja, zélfs Lief - nuchtere, zelfverzekerde Lief - staat nog af en toe perplex van wat ik zeg!