Rare week. Eerst bericht van een vriendin dat haar vader plots overleden is. Dan twee dagen na mekaar over twee koppels die uit mekaar gaan. Beiden langer dan 10 jaar bijeen en beiden met twee kinderen.
Er zijn geen zekerheden.
Zélfs niet als je 80 uur per week werkt. Zelfs niet in een gelukkig Vlaams gezin. Zelfs niet met een chique 'kar'. En ook niet met een borstvergroting. We sterven allemaal, de ene wat vroeger dan de andere. En de oudere kan z'n jeugd ook niet houden. Het ontglipt ons allemaal. Hoe erger we eraan vasthouden, hoe erger de pijn. Als zand in een te hard dichtgeknepen hand.
Ooit kan het plots gedaan zijn. Dàt is alvast wel zeker.
Gehechtheid is één van de oorzaken van lijden volgens het boeddhisme.
Wat is gehechtheid precies? Dénken dat alles blijft zoals het is. Koppig hopen dat een gelukzalige toestand blijft.
Maar ik kijk, knipper met m’n ogen en intussen is 'daarnet' alweer weg.
Halsstarrig vasthouden aan gewoonten en verwachtingen, aan je job en aan je gezondheid, aan eigendom en je vrienden of kinderen.
Niets, écht niets, is van ons. 'Our live is for rent', zingt Dido. En onze kinderen in bruikleen (Kahlil Gibran, uit "De Profeet" - Voor de volledige tekst: klik op de titel).
"Gehechtheid is vasthouden aan dingen die je fijn vindt en die je een positief gevoel geven, namelijk dat de mensen die je graag ziet bij jou zijn en niet op vakantie." Dit zegt een vriend.
Aan de andere kant.
Gehechtheid is goed. In de zin dat hij het hierboven aanhaalt, zeker.
Er zit namelijk een zekere dualiteit in. Gehechtheid versus 'oppervlakkigheid'. Koorddansen tussen vasthouden aan waarden die je doen goed voelen en 'nergens te diep willen gaan'. Als u, beste lezer, verstaat wat ik wil zeggen.
Ik ben toch van mening dat je de dingen die je wil doen, met je volle aandacht moet doen (want dit is juist 'bewustzijn'). Dat je ten volle mag genieten van die 'gehechtheid', 't is te zeggen: de dingen die je doen goed voelen.
Genieten is inderdaad het sleutelwoord. Maar ook weten en beseffen. Niets is voor eeuwig. Alles verandert continu. Voor je het weet, is het wég. Maar dat wil niet zeggen dat je op de moment zelf, ervan mag/kunt genieten.
Lééf! A fond. Alsof elke dag de laatste is. Elk moment is belangrijk. Altijd kan die éne ontmoeting met een vriend, de laatste zijn.
woensdag, juli 11, 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten