Spiegel

Telefoontje van een vriend die de brief van Gerard ook kreeg.

Hij wil weten of ik die ook kreeg. Ja dus.
En dààrom is hij er niet over te spreken.

"Hij laat meer dan twee jaar niks van zich horen en stuurt dan een onpersoonlijke getypte tekst naar iedereen rond. Is hij op zoek naar z'n oude vrienden? Wil hij zo de banden terug aanhalen? Als ik iemand terug contacteer, vraag ik op z'n minst hoe het met hém gaat..."

Ik mmmmm instemmend, maar leg hem uit dat Gerard z'n bedoeling ontwijfeld goed is. "Da's nét hoe de Gerard is."

"Ja, zo kennen we hem." En verder: "En hoe is 't met jou?".

Vooraleer ik kan antwoorden, ben ik afgeleid door de bel en zeg dat ik over enkele momenten zal terugbellen.

"Maar dat hoeft niet. Ik ben blij dat ik je 's gehoord heb."

Ik dring aan. "Toch wel, ik bel straks terug. En nu doe je nét hetzelfde als de Gerard..."

Licht verontwaardigde bulderlach aan de andere kant van de lijn.

"Niet slecht bedoeld hoor", zeg ik nog.
"Soms is hetgeen je ergert aan iemand anders, gewoon een spiegel die wordt voorgehouden."

En hij aanvaardt dit. Dank je dat ik je m'n vriend kan noemen.