Schrijven

Ik vind het wel fun. Schrijven.

Inspiratie komt dikwijls 's nachts. Tussen drie en vijf als ik wéér eens wakker lig.

'k Merk ook een eigen stijl.
Korte zinnen. Soms zonder werkwoord.

Moet waarschijnlijk een onbewuste afkeer zijn van vroegere Latijnse volzinnen, met bijzinnen, gerundia, zonder leestekens, zelfs soms geen punten (full stop), en van wel zeven regels lang.
Zelfs dààr geraak ik niet. Oef!

Arma virumque cano Troiae qui primus ab oris Italiam fato profugus... et cetera.

Afkeer ook van archaïsche secretaresseteksten. Haha! Vooral leuk als je weet dat ik in het dagelijkse leven, ja, secretaresse ben.
Of "management assistent" met wat duurdere woorden...
Jammer dat titels zich niet laten voelen in je portemonnee.

Toch wel ook een voorkeur voor licht verouderde woorden. "Thans".
Of woorden die niet iedereen onmiddellijk begrijpt. Even opzoeken. "Liederlijk".

Writer's block?
Ja toch wel.

Geen nood: geen inspiratie, geen tekst.
Forceren is geen optie.
Tekst moet groeien. Eerst een zaadje in gedachten.
Langzaamaan rijpen. Tenslotte groeien en bloeien en bijblijven.


Valt het op dat ik weer heb wakker gelegen vannacht?

Boys will be boys.

Na alle verbouwingen thuis & elders, heeft Papa sinds kort weer een nieuw project.

DE KEVER.

Geen lieveheersbeestje uit de klimop.
Geen vroege meikever, zich vergist van seizoen.

Nee, een nu nog roestvol karretje met gaten. Bovendien uit z'n geboortejaar, 1971.

Wol is in de wolken. Papa heeft immers de Kever aan hem beloofd. Als hij af is.

In het tempo en met het gebruikelijk enthousiasme van Papa zo ongeveer tegen Pasen.
Anderen doen er jàren over. Papa enkele maanden.

Dus als hij af is, mag Wol er mee rijden. Denkt hij.
'k Leg hem uit dat z'n voetjes nog niet aan de pedalen kunnen. Dat hij niet kan schakelen, remmen of gas geven.

"Oh maar mama, jij mag ook wel met mijn Kever rijden hoor."

Lief!

Over blogs en bloggen.

En gisteren in de krant.

62 miljoen blogs telt de wereld.
Sinds eind juli dit jaar zijn er 12 miljoen bij gekomen.

Ik beken.

Het wereldwijde net als een kakefonie van geluidloze woorden.
Een muisstille spraakwaterval. Maar géén kleintje, nee. De Niagara Falls vervallen in het niets. Oogverdovend.

Allemaal woorden die voordien gewoon bleven hangen in gedachten, hooguit 's gewisseld met een zielsvriend.

Ik moet denken aan Bram Vermeulen: "Ik heb een steen verlegd op aarde."
Blogs verzekeren onsterfelijkheid.

Ook al zijn ze in oorsprong bedoeld voor oma die 120 kilometer verder woont.

Gelukspillekes

Vanochtend in het nieuws.

Het verbruik van antidepressiva en kalmeringsmiddelen ligt enorm hoog in bejaardentehuizen. Meestal nog 's gecombineerd.

Vandaar!

Ik krijg waanideeën van altijd goedgezinde bejaarden. Je mag je mopje wel vijf keer herhalen - en het mag zelfs een flauw mopje zijn - oma zàl gniffelen.

Een barslechte charmezanger. En toch zwaait opa in rolstoel nog met z'n handen. Een ander oudje zonder tanden wiegt met het hoofd. Verder wel geremd vanwege de artrose.

Maar anderzijds mogen ze wel doodvallen, cru gezegd. Hetzelfde artikel vermeld een (te) gering verbruik aan geneesmiddelen tegen hart- en vaat ziekten.

Waar zouden ze antidepressiva nog in grote masse kunnen verbruiken?
Het leger? Politie? Politie uw vriend. Jaja...

Flatliners. Hoe jammer.
Geen highlandhoogtes. Geen steile dieptes.
La vie comme une longue fleuve tranquille, mais non voulue et forcée.

---

Geef mij maar een glaasje rode wijn, een goed gesprek en aangenaam gezelschap.
Een beetje vuur, wat passie, mag er zijn.

---

Uit De Morgen - 23/12/2006

Iets minder dan de helft van de rusthuisbewoners neemt antidepressiva, tegenover minder dan 10 procent voor een doorsneebevolking, alle leeftijden samen. Dat meldt het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE).

Een rapport van het KCE toont het opvallend hoog langdurig gebruik van antidepressiva en kalmeermiddelen in rusthuizen aan. Opvallend is ook dat weinig goedkope geneesmiddelen gebruikt worden. Rusthuisbewoners blijven ook opvallend trouw aan hun huisarts. Het KCE pleit voor een coördinerende arts in rusthuizen die zeggenschap zou hebben in het geneesmiddelenbeleid.



---
http://movies2.nytimes.com/gst/movies/movie.html?v_id=29212
over de film: "La vie est une longue fleuve tranquille" °1987

Awards

Best Original Screenplay (win) - Florence Quentin - 1988 French Academy of Cinema
Best Original Screenplay (win) - Etienne Chatiliez - 1988 French Academy of Cinema
Best First Film (win) - Etienne Chatiliez - 1988 French Academy of Cinema
Most Promising Young Actress (win) - Catherine Jacob - 1988 French Academy of Cinema
Best Supporting Actress (win) - Hélène Vincent - 1988 French Academy of Cinema

'k Heb de zon zien zakken in de zee - deel 2

Vanavond.
Opnieuw rijden we met z'n drietjes naar huis.
Opnieuw een warme diep-oranje zonsondergang.

"Kijk kindjes, de zon is bijna verdwenen!"
"Waar gaat ze naartoe, mama?"
"Tja, waar gaat ze naartoe? Zeg 's, Wolleke."

"Ik wéét het: de zon zàkt in de zee!". Triomf!
"Ah, mijmer ik, dus neemt ze haar avondbad?"

"Maar mama toch! De zon heeft toch geen handjes of voetjes! Zelfs geen gezicht om te wassen!"
("Domme, domme mama...", zie ik hem nog denken.)

"Maar zou het dan niet lekker warm in de zee worden? Zo met de zon erin? Een lekker warm zonnebad..."

'k Heb de zon zien zakken - deel 1

Wolleke, 3 jaar en iets, en ik rijden naar huis.
Baby-zusje achteraan in de wagen in haar maxi-cosi. Ze slaapt.

Een mooie oranjerode zonsondergang voor ons.

"Kijk mama, de zon is bijna plat!"

De zon in een plasje horizon, mooi toch!

Sinterspraakverwarring

En wat kreeg Wol van Sint?
"Een brandweerkasender
voor de heli-de-copters"...

Spreekt voor zich, natuurlijk...

Sal - februari 2006

Waaiend pirateneiland.

Voeten diepgeworteld in warme zand,
genieten met ogen toe.

Tijding zingt, af en aan.
De wind fluit mee.

Zalige geuren, groenblauwe zee en zoute zand.

Leven voel ik,
en zon.

Advice

Dit is van lang geleden, van làng voor ik in contact kwam met Reiki... (°1999)


"Be careful with whose advice you follow,
and be patient to those you supply yours"
----------------------------------------------------------------------------------


This is my advice to the world. This is my philosophy.

You live this life only once, make the best out of it every single day.
Get to know people. Do not lock yourself into your own ivory tower.
Smile and say hello to strangers – nothing is nicer than the smile you get in return.

Remember that you are special, just like everybody else.
Do not feel down too long – the sun hides behind the clouds.
When you feel happy, catch this moment and hold it in your memory
As clouds again are showing up when you least expect it. But it won't last…

Do not underestimate yourself! Do not underestimate others!
Don't look up onto celebrities or people so-called higher in rank.
Imagine them early in the morning in their bathroom...
You are not less or more than anybody else. We are all equal.

Lay down in the grass and watch the ants – and see how their society resembles to ours.
What is the meaning of life for an ant? Would an ant be aware of humans?
Would it care about us anyway?
Why should we then care about a fourth dimension? Just be aware there is one.

Explore and broaden your visions – be open to new experiences.
Live today. Do not worry about the future.
What is meant to be, will come anyhow. Trust yourself and your intuition.
Forget the idea that everything used to be better when you were younger.
Everything changes – accept these changes. Have the courage to change the things you can.
Know the things you can not change. Have the wisdom to know the difference between them.

Bear your good memories in your heart, and be fully aware of a good moment when you live it.
But do not carry along the way too much material stuff.
The less you own, the less it will be of your concern.
Don't be afraid to throw away old stuff, you will never use it anyway.
Except for photographs. Those are your material memories.

Get to know other cultures – and its differences and similarities to your own.
People are people, all with the same needs and longings.
Communicate, evaluate, and appreciate what you have got at home.

All is relative.
There is always worse than your own bad situation.
There is always better than the best you can.
Make progress in your own life. Look up new challenges, at one step at the time.
Every time you succeed, you will be happier.
Every time you don‘t, do something else, it is not such a big deal anyway.

Enjoy a good wine, but never alone and never when you are feeling bad.
Enjoy life… and express yourself. Sing in your car, loudly and even out of tune.
Move, not because you should, but because it will make you feel better afterwards.
Dance, wherever you can, even alone in your kitchen. Get the rhythm.
Hug your friends. Have good sex.

Get enough vitamins and eat well balanced. Be proud of your body and take good care of it.
Sleep enough and allow yourself to have happy dreams only.
Remember your nice dreams in the morning, just before getting out of bed.

Be a child again once in a while.
Nothing is for granted. Be amazed about apparently evident situations.
Do something foolish sometimes. Don't care about what other people might think about it.
Your age is of no importance whatsoever. You are as old as you feel.
You can either learn from a four-year old child as from a greyish eighty-something.

Everything you do, do it fully aware.
This is my advice to the world. This is my philosophy to be happy.
Yours friendly, Carla.


--------------------

warme groetjes van muske
"Sterk in jezelf - gelijk zoals alle anderen - nederig in die wetenschap"

Mooi(er)

We hebben een discussie, Wol en ik.

"En waarom mogen jongetjes zich niet schminken?"

Hij kijkt even schuin de hoogte in, alsof het antwoord daar ligt.
"Als jongetjes zich schminken, moeten die jongens met andere jongens trouwen."

Mmm nice try, denk ik.
"Maar waarom schminken meisjes zich dan?"

"Ah mama! Om zich mooier te maken natùùrlijk..."
(Domme vraag dus.)

Ik probeer nog: "Dus...
jongens zijn mooier dan meisjes, want die moeten zich niet schminken?"

Over deze stelling moet hij diep nadenken.
Niet alleen kindjes, maar ook mama's kunnen soms lastige vragen stellen.

Ik verwacht dan wel een antwoordje over een maandje...
Keep u posted!

Wintermijmeringen

"Mama?"
"Ja?"

"Later word jij oma. En nog later mémé."
Ik zie me daar al zitten: licht knikkebollend, met grijs verwaaid haar, m'n tanden naast mij op het nachttafeltje in een glaasje water.

"En nog later ga je dood."
"En vind jij dat erg, Wolleke?"
"Nee, want dan word je terug geboren en word je terug mama."
"Net zoals de jaargetijden."

:-)

Ik vind het zelf ook niet erg.

"Doe werk met toewijding"

Waarom tegen de stroom inzwemmen?

Go with the flow. Maar niet als een afgestorven herstblaadje.

Wel :
Bewust,
Met passie & enthousiasme,
Met diepgang.

Doe alles wat je doet met toewijding...