"Sterk in jezelf - gelijk zoals alle anderen - nederig in die wetenschap"

dinsdag, augustus 29, 2006

Hij doet het weer!

Raar weer in augustus. Net april.

Wanneer we thuis met de auto vertrekken, regent het. Niet zomaar een beetje; het stort verbolgen neer...
Wanneer we 15 minuutjes later op bestemming komen, schijnt de zon. De regenboog hebben onderweg ergens gemist.

Ik maak er Wolleke op attent.

"Ja mama, de zon volgt mij!", half gemeend, half grappend.
"Volgt ze jou?"
"Ja, ze schijnt voor mij..."
"... op jouw Pad" (en hij heeft niet eens naar de Parelvissers gekeken! Zonlicht op jouw pad. En vergeet niet: het beste moet nog komen!)

Hij moest 's weten hoe juist hij dit inschat...
En - bovendien - waren er zich hier maar meer mensen van bewust...

woensdag, augustus 23, 2006

Sterren in de ruimte

"Ik wil later naar de ruimte gaan."
"Dan zal je hard moeten studeren om astronaut te worden."

"Mmmm... En wat wil jij later worden, mama?"
"Ik wil later graag mama worden."

"Gewoon mama?" met een lichte ontgoocheling in Wollekes stem.
"Gewoon? Ik vind dat niet zo gewoon. Ik vind dat moeilijk. In elk geval moeilijker dan ik op voorhand gedacht had."

"Ja maar mama, wat wil je nóg later dan worden?"
"Oma!"

:-))

Honderdduizendmiljoen achtentwintig dertig!

Na een aantal weken contemplatie over 'de Dood' kaart de kleine filosoof van de familie een nieuw onderwerp aan: bolle buiken en baby's-to-be.

"Hoeveel kindjes wil jij, mama?"
"Graag nog eentje, dat zijn er dan drie in totaal. Jij, Muis en een Baby. Maar papa wil niet meer. En papa moet z'n zaadje planten bij mama. Anders lukt het niet.

Hoeveel wil jij er graag, Wolleke?"

Wolleke wil 's bewijzen dat hij goed kan tellen: "Honderdduizendmiljoen achtentwintig dertig baby's!"
En even snel voegt hij eraan toe: "En honderdduizendmiljoen achtentwintig dertig mama's!"

"Wowowow... ein Streber!," denk ik... "En waar ga je dan wonen?"
Alsof het de meest domme vraag is die ik kon stellen: "Ah hiér hè mama!"

Papa gaat nog wel wat mogen bijbouwen, vermoed ik. Een paar (?) tuinhuisjes erbij of zo...

Sterreke - deel II

- "Mama, Anneke is een Sterreke nu, hè?"
- "Ja Wolleke. En wanneer ze wil, kan ze terugkomen. Dan wordt ze terug een babietje in de buik van een mama."
- "Mama, zit een babietje in je buik?"
- "Nee, nu niet."
- "Dan kan Anneke ook een babietje in jouw buik worden. En dan terug "geboord" worden..."

Ik zie hem graag, m'n Wolleke!

donderdag, augustus 17, 2006

Papa kookt

Papa kookt goed. Hij kan het goed en doet dat graag.
Mama iets minder. (We zullen maar in het midden laten of dit een bewuste zet is van mama, of niet.) Volgens papa beperken haar beste keukenkunsten zich tot stoofschotels. Lekker alles wat er nog te vinden is in de koelkast op een hoopje met véél olijfolie & véél look en dan maar sudderen in de oven!

En aangezien mama van papa geen stoofschotels mag maken in de zomer, kookt papa dan maar zelf. Onlangs biefstuk met champignonroomsaus en gebakken krielaardappeltjes.

"Willen jullie proeven van de lekkere saus, kindjes?"
"Nee, alleen maar vlees en patatjes". Geef Muis vlees en je hoort ze niet meer.

Wolleke wil wél saus. En vlees. En krieltjes. En zelfs paddenstoelen.
Hij is in de wolken: "Papa is de beste kok van de héle wéreld!"
"Wel niet zo goed voor m'n lijn, met al die room.
"Welke lijn, mama? Wat bedoel je?"
"Met 'lijn' duiden de mensen aan of je dik of dun bent, slank of voller."
"Of een slappe lijn, mama?"

'k Weet niet goed wat hij hiermee bedoelt... Eten is dansen op een slappe koord? Of het jojo-effect?

Nog een sterretje...

In de lente van dit jaar heeft de veearts onze Robbedoes een finaal spuitje gegeven. Hij had een snelgroeiende kiste op z'n ruggengraat en opereren was te riskant.

Wolleke is er mee bezig, toch wel heel dikwijks...
"Krijgt Robbedoeske nu ook een begrafenis in een witte kist, net zoals Anneke?"

Of:
"Zeg Mama, nu kan Anneke gaan wandelen met Robbedoeske... Ze kunnen daarboven springen van sterreke naar sterreke..."

Ik zie ze 't al doen. Ik hoop dat ze zich amuseren!

donderdag, augustus 10, 2006

Eén van onze favoriete sterren...

Ik wil Anneke 's bellen. Zomaar eens. Wat bijkletsen, onnozel doen, hoe vriendinnen van jaren met elkaar omgaan.
Lachen met haar onnadoenbare imitatie van een franstalige Miss België-kandidaat; blonde wichten met het IQ van een goudvis, die de klemtoon helemaal verkeerd leggen.
"Ik ben Aurélie van Liège en ik houd van de weréldvreed."
"Wat wilt u daar dan concreet mee doen?"
"Ik bekgrijp niet vraag?"

Anneke is er niet. Althans hier niet meer. Eind vorig jaar op een mooie herstavond gestorven in Bordet, Brussel. Naast haar waakten D., een andere vriendin, en haar papa.

Voor de kinderen is Anneke nu een 'sterreke'. Voor mij ergens ook. Ze is er nog.

Op onverwachte momenten duikt ze op. Leuke momenten, ze doen me glimlachen...
Op de radio. Everything but the Girl. "And I miss you, like the desert miss the sun."
Nooit beseft op dat moment toen dat die tekst nu zo van toepassing zou zijn...

Baas - deel II

"Mama, mag ik baas zijn vandaag?"
(Hopla, denk ik, weer 's tijd om Wolleke uit te dagen...)
"Natuurlijk mag jij dat! Maar dan moet je wel je verantwoordelijkheid nemen, hè. Goede bazen moeten zorgen dat alles goed verloopt. (Ha, ik hoop stiekem dat mijn baas dit ook leest...)
Ga je - als goede baas - ervoor zorgen dat Muis haar boterham opeet en dat ze in de auto haar gordel aandoet?"

Muis besluit meteen roet in het eten te gooien en 's éxtra tegendraads te doen, ondanks verwoede en vrij strenge pogingen van Zoonlief.

Uiteindelijk geeft hij het op. "Mama, ik wil geen baas meer zijn vandaag..."
Baas zijn levert niet alleen voordelen op, ziet hij in.

Onvoorwaardelijk

"Jij bent de liefste mama van de héle wéreld! Ik ga later met jou trouwen!"
(En ik die dacht dat zo'n uitlatingen enkel voorkwamen in sprookjes met een sterk oedipusgehalte... ik ben verbaasd dit te horen van m'n stoere zoon.)
"Ook als we soms hard tegen mekaar roepen en ruzie maken?"
"Ja, dan nog!"

Als dat geen onvoorwaardelijke liefde is!

Baas - deel I

Wolleke is in de war: "Wie is de baas bij ons?"
"Ik weet niet, zeg jij het eens?", daag ik hem uit.
"Papa, want hij is de oudste."
"Papa ziet er misschien de oudste uit, maar mama is ouder hoor..."
Dit klopt niet met z'n kinderlogica. Zie ik daar twijfel?

Even later:
"Mama?"
"Ja?"
"Papa is toch de baas, want papa is de papa", triomfeert hij...
Oei, twijfel bij mij... Heb ik Wolleke verkeerd opgevoed? Hebben z'n schoolvriendjes verkeerde gedachten meegekregen bij hun opvoeding? Dit druist regelrecht in tegen m'n emancipatief gevoel in...

"En later ben ik de baas, want ik ga ook papa worden!"
Allé, op kleinkinderen kan ik dan toch nog hopen...


dinsdag, augustus 08, 2006

Eerste zwemlessen

Wolleke wordt vijf volgende zondag. Omdat de kasten al uitpuilen met Lego en Playmobil, krijgt hij dit jaar een ander cadeau: hij mag leren zwemmen.

Nu kan hij wel al goed ploeteren in het water, weliswaar met zwembandjes en snorkel aan. Het liefste wat hij doet, is mij natblazen met het water uit zijn tuba.
Maar wat ben ik ontroerd wanneer hij zonder problemen in 't diepe water springt. Kopje onder en twee duimen omhoog van de zwemjuf.
'Kikker, open en toe, die benen'. En: 'Handjes onder de kin, schieten, open en terug onder de kin'.
Soms denkt hij teveel na. Dan gaan de benen éérst open en toe, om dan een kikker te worden.

Ja, hij wordt groot, m'n kleine Wolleke. Vijf jaar geleden zwom hij nu nog in m'n buik en nu in het diepe...

Knippen

Een jaartje terug ben ik in avondschool afgestudeerd als haarkapster. 't Heeft me veel zenuwen, tranen en bibberhandjes gekost op het examen. Vooral dit laatste is niet erg bevorderlijk voor een goeie uitslag, en al zeker niet voor een kapster-in-spe. Maar 'k was er door, nipt dus.

Nee, ik doe er niks mee. Of toch: 'k mag m'n ambacht nu botvieren op m'n kindjes en m'n partner. Ik denk dat de kinderen ervan uitgaan dat alle mama's haar knippen.

'Ga je m'n haartjes nog 's knippen, mama?' (gelukkig mag ik de coupe voorlopig nog kiezen!)
Ik pak m'n schaar en besluit een carré'tje te knippen in Muisjes koperblonde haar. Mét korte trendy pony. Natùùrlijk blijft ze niet erg stilzitten en moet ik de klus in slechts twee lagen klaren. 't Resultaat valt nog mee. 't Frou'tje is hip. Volgende keer 's proberen om 'm schuin te knippen, denk ik.
Even dwalen m'n gedachten af. Maar dat is buiten Muis gerekend. Ze pakt de schaar als een volleerde, gaat voor de spiegel zitten en knipt er - hap - een stukje uit de froufrou uit.
Tja, véél hipper kan het nu niet meer.

Wel geen reclame natuurlijk voor een kapster-in-spe... Of zal ik er een trend van maken?

Krokodieltjes

Muisje en Wolleke eten.

'Mmmm, 't zijn 'krokodieltjes'... Lekker!' , zegt Muisje.
Ik kijk haar verbaasd aan.
'Ah ja, hè mama, 'krokodieltjes'!', beaamt Wolleke.
Ik hoor het nog steeds in Keulen donderen.

Plots zie ik het:
Ah ja! Ze zijn alletwee groen: brocoli'tjes en "krokodieltjes".
Lekker met een béchamelsausje...