Hij doet het weer!

Raar weer in augustus. Net april.

Wanneer we thuis met de auto vertrekken, regent het. Niet zomaar een beetje; het stort verbolgen neer...
Wanneer we 15 minuutjes later op bestemming komen, schijnt de zon. De regenboog hebben onderweg ergens gemist.

Ik maak er Wolleke op attent.

"Ja mama, de zon volgt mij!", half gemeend, half grappend.
"Volgt ze jou?"
"Ja, ze schijnt voor mij..."
"... op jouw Pad" (en hij heeft niet eens naar de Parelvissers gekeken! Zonlicht op jouw pad. En vergeet niet: het beste moet nog komen!)

Hij moest 's weten hoe juist hij dit inschat...
En - bovendien - waren er zich hier maar meer mensen van bewust...