Lentekriebels

Vanmorgen op weg naar school spelen we een raadseltje in de auto. 'Ik zie, ik zie wat jij niet ziet, en het is oranje/groen/blauw'.

In het bos zegt Wol: 'Ik zie, ik zie wat jij niet ziet, en het zit tussen de bomen'.

'Het Paaskonijn!', antwoord ik.
Om de lentesfeer te blijven.

'Ah nee, hè mama, dat kan niet! Ik zie toch geen paaskonijn op de weg?' 'Ah nee, hè Wol! Anders was het een plat paaskonijn'...

Hilariteit alom. Ik vermoed dat de kinderen m'n absurde humor en bijpassend visueel vermogen geërfd hebben.

Mega-mama

Even hilarisch... Klik even op de titel...

De onvermijdelijke invloed van één van de superaanstekelijke creaties van het duo Gert Verhulst en Hans Bourlon (Studio 100).

Niet dat ik dit ben, ik ben er wel toe in staat.

Vaak loop ik hier mee te zingen, in eigen versie dan:
... Dat weet niemand, en niemand weet dat ik mega-mama ben. Ik ben mega-mama, mega-mama. 'k Ben een echte superheld, die elke boef op aarde velt. Tegen onrecht, tegen kwaad. Mega-mama staat paraat.

Mét een vette knipoog hè!

Een hart voor Ward - benefietavond 24 maart 2007

Een benefietavond voor Ward op de school van de kinderen.

Ik ken Wardje niet, niet persoonlijk, niet z'n ouders, niet via via.
En toch raakt het mij. Diep. Ik herinner me de lijdensweg van Anneke en mis haar nog elke dag. Ook tweemaal onder het mes voor een uiterst agressieve hersentumor.

Het leven is niet eerlijk. Het treft onschuldigen. We hopen op een mirakel en verwachten tegelijkertijd het ergste. Onmacht. Onrecht. Waarom juist Wardje? Waarom juist Anneke? Maar als buitenstaander kunnen we zelfs niet voor een fractie begrijpen wat er in hun ouders omgaat.

Ik kijk naar m'n eigen kinderen. Twee levenslustige, héérlijk tegendraadse koperkopjes. Ik kan alleen maar hopen dat ik eerder mag gaan. De normale, logische manier.

Banaan in je oor?

Wol op de pc vanmorgen. Eén of andere spelletje, redelijk luidruchtig.
Papa leest de krant van gisteren, ook al heet ze 'De Morgen'.

'Wol zet dat wat stiller, ik hoor niet wat ik lees!'
Geen reactie. Wol is niet meer van deze wereld. Is als het ware in z'n spel gekropen. Miel Monteur en Wol zijn één.

Zelfde vraag van Papa.
'Wablief papa?'

Opnieuw: 'Zet dat wat stiller!!!'
'Wablief papa?'

Papa legt z'n krant neer en gaat tot bij Wol. 'Zet dat wat stiller alsjeblieft.'

'Ik kon je niet horen Papa, de computer stond te luid...'

Pareltje

Vanmorgen op StuBru een pareltje gehoord. 'k Laat jullie even meegenieten van de tekst. Duidelijk uit de zeventiger jaren, toen roken nog een perfect aanvaardbare sociale bedoening was...


Evelyne
Om vijftien over tien komt Evelientje uit haar bed
Ze kijkt ‘ns in de spiegel en ze neemt een sigaret
Ze wandelt door de kamer en ze gluurt ‘ns door ‘t raam
Ze poetst haar mooie tanden en ze trekt haar kleren aan
Suiker, zegt ze en ze lacht ‘r tanden bloot
Ze drinkt oranje bloesem, ze eet geroosterd brood
“Suiker”, zegt ze en ze lacht d’r tanden bloot
Ze drinkt oranje bloesem en ze eet geroosterd brood

Om vijf na half elf sta ik te bellen aan haar deur
Ze maakt al lachend open en ik ruik ‘r zoete geur
Om tien na half elf liggen we lekker in haar bed
Ze vraagt of ik champagne lust en we draaien Medecine Head
Doe het, zegt ze, en ze lacht ‘r tanden bloot
Ze maakt m’n lichaam dronken en al de kleuren worden rood

Om vijftien over drie liggen we samen in haar bad
we stoeien in ‘t water en pletsen alles nat
We laten ons lekker zakken in ‘t heerlijk hete sop
En we zoeken onder water naar een zoekgeraakte stop
Zeep, zegt ze, en ze lacht ‘r tanden bloot
Ze wast mijn vuile haren en ze lacht zich bijna dood

Om vijftien voor de vijve neem ik afscheid met ‘n zoen
You know, I love ya darling, wanneer zullen we ‘t nog eens doen
Om vijftien na de vijve komt ‘r man terug van kantoor
Met moegewerkte hersens en twee propjes in z’n oor
Schat, zegt ze, en ze lacht ‘r tanden bloot
Ze geeft hem gauw een zoentje en ze denkt, dag idioot

Tot vijftien over elf kijken ze samen naar tv
je weet wel, zoete koekjes bij een laatste kopje thee
en wordt meneer echt moe, nou, dan gaan ze maar naar bed
Slaap lekker schat, slaapwel, ik heb de wekker juist gezet
Vuur, denkt ze en ze neemt een sigaret
Haar man ligt al te snurken dus ze leest nog wat in bed
Vuur, denkt ze en ze neemt een sigaret
Haar man ligt al te snurken dus ze leest nog wat
mmmm... in dat lekker bed


Tekst: Bert de Coninck

Kortste weg

Al een tijdje doe ik het.

Op een weekdag rij ik eerst van thuis naar school (+- 15 km). Ik parkeer de wagen daar dan, zet de kinderen af op school en leg het resterende traject van school naar werk te voet af. Iets meer dan anderhalve kilometer. Iets meer dan een kwartiertje te voet.

Waarom? Onder andere voor m'n dagelijkse beweging en voor het milieu.

Het valt me op dat ik zowel 's morgens als 's avonds telkens dezelfde mensen zie. Ik probeer ze telkens ook te begroeten. Ze even uit hun dagdromerij halen en een glimlach schenken. De norse schooljongen op z'n fiets zegt half mompelend en verlegen dag. De thaïse dame begroet mij wederzijds, breed glimlachend en herkennend. Het meisje met zoon op de fiets. De man die z'n kinderen naar school brengt in tegengestelde richting. Het koppel, gearmd, met kroostrijk gezin. Allemaal te voet, allemaal onderweg.

Zoals een lijn de kortste weg is tussen twee punten.
Zo is een glimlach de korte weg tussen twee mensen.

Toepasselijk

Lente vandaag. Al ziet het er zo niet naar uit. Hagel- en sneeuwbuien, windvlagen en af en toe een te-licht-bevonden zonnetje doorheen een dik wolkendek.

Vijf uur vanmorgen. Wol komt nog een uurtje bij ons liggen, wakker natuurlijk.

Plots: 'M'n piemel is nu zo hard als een boompje, maar zonder de blaadjes'.
Ik stel hem gerust en zeg hem dat dat normaal is 's morgens. Papa voegt eraan toe dat dat door de bloeddoorstroming komt.

En dan denk ik aan Een vrolijk lentelied van Jan De Wilde.
De fallus impudicus staat al in bloei en de blaadjes krijgen bomen!

Hoe toepasselijk vandaag!

Kulderzipken

Op zondagavond kunnen we opnieuw genieten van de hartverwarmende absurditeiten van de meer dan gewéldige Hugo Matthysen, quasi ondeelbare helft van het spitsbroedersduo Yvonne & Yvette, oftewel Bart Peeters & the Man Himself.

Begin jaren '90 heb ik 'den Hugo' zien optreden in een klein zaaltje in Brussel, lang haar, nog niet grijs en véél dunner dan nu. En ongelofelijk verlegen om als artiest op een podium te staan. Durfde bijna de zaal niet in te kijken.
Pareltjes als Sabrina, Stanneke en De Kempen.
Wie schrijft, die blijft graag hangen in cafés.

Maar over Kulderzipken zelf.
Koning Jozef houdt een wedstrijd om een man voor zijn dochter Prieeltje te vinden. Kulderzipken wint als bij toeval de wedstrijd. En daar is Koning Jozef niet blij mee. Hij wil liever geen boerenjongen als schoonzoon en wil Kulderzipken daarom zo snel mogelijk uit zijn kasteel. Hij krijgt daarbij hulp van Moe Duivel, die liever haar zoon als echtgenoot van de prinses ziet. In elke aflevering moet Kulderzipken een nieuwe opdracht volbrengen (hierbij vaak geholpen door de Grimms, die naast uitvinder ook kok, portier, bewaker, secretaris en de rest van het huishoudpersoneel zijn) of is er wel iemand die de rust komt verstoren.


Iemand vergelijkt me met prinses Prieeltje: ros, lange krullen en zo zot als een wapperende achterdeur...

Jàjààà!

:-~° ("smiley-die-z'n-tong-uitsteekt!")

En toch... ik vind dit een compliment. Bedankt!

Mister President

Het raakt me. Het ontroert me. Het past me.

P!nk:

Dear Mr. President
Come take a walk with me
Let's pretend we're just two people and
You're not better than me
I'd like to ask you some questions if we can speak honestly

Niemand beter dan iemand anders. De zot niet minder of niet meer dan het kind, niet minder of niet meer dan de baas van een land. De baas van een land niet meer of niet minder dan de zanger (sorry Axl!), de meid niet minder of niet meer dan 'mijnheer doktoor', niet meer of minder dan ik... Wel anders.

Allemaal uniek, allemaal deel van het Geheel.

New Beat

Vanmorgen, iets voor 7u.

Sofie en Peter weer ‘en pleine forme’ bij StuBru.
Uitzonderlijk geen reclameblok net voor het nieuws. Oef!
Wel extra vrolijke muziek. Dixit...

Van KC & the Sunshine Band over C in China van de Confetti’s. Lang geleden dat we dit gedrochtig onding nog moesten aanhoren.

‘k Moet onwillekeurig denken aan:
So sad they like this New Beat.
Their feet don’t seem to dance on nothing else no more.

Ook al van lang vervlogen tijden.

Elio

Zaterdag 9 maart 2007.

Elio Di Rupo, eeuwig gebronzeerd politiek stripfiguur-met-obligaat-rood-strikje heeft het Ei Van Columbus gevonden. Of eerder een verdoken verkiezingsstunt? Hoopt sympathieke Elio niet op het premierschap?
In elk geval, volgens m'n bescheiden opinie is 't weer een kemel geschoten.

Tweetalig onderwijs in gans België!
Een revolutionair plan! Een aardverschuivende primeur!

Nu vraag ik me af wat men in hemelsnaam doet met Nederlands in Namur? Of met Frans in De Haan. Volgnes mij zou Duitstalig onderwijs daar meer op z'n plaats zijn. Ordnung muss sein!

Lief hoort het nieuws ook en oppert meteen voor de inschakeling van het Engels in het onderwijs als alternatief. Chemie en Aardrijkskunde in het Engels, Biologie en Fysica in de moedertaal. En iedereen kan mekaar verstaan. Het verschrompelde Esperanto vervangen door een wereldtaal.

Onmiddellijk moet ik denken aan de zwakkeren op school. Wat met hen voor wie dit reeds te moeilijk is?

Ons Belgisch onderwijs is zeer goed zoals het is. Het is eerder aan de ouders om hun kind gepast te begeleiden, ook al in hoogbegaafdheid. If any... Net alsof hoogbegaafdheid een vieze ziekte is, die steriel en apart moet behandeld worden.
Laat ons onze verantwoordelijkheid tegenover onze kinderen niet afschuiven.

Als er dan al wat meer aandacht moet besteed worden aan ons onderwijs, is het om vooral de zwakkeren beter op te vangen, die anders uit de boot dreigen te vallen. En we hebben iedereen nodig om onze wereld compleet te maken.
Il faut du tout pour faire un monde!

Boek

"Wat echt belangrijk is, zingeving voor alledag" van Karen Wassink.
Uitgegeven bij Lannoo, ISBN 90 209 6641 3

(uitleg volgt, ben nog aan 't verwerken... databank wat trager dan gewoonlijk.)

Dank je wel Sofie!

Idealiter

Idealiter is je partner een driedelig landbouwstelsel uit de Middeleeuwen.

Voor één derde je allerbeste vriend.
Voor één derde de tofste vent om seks mee te hebben.
Voor één derde iemand waar je als (sterke: ahum!) vrouw naar kan opkijken.

Helaas!

Net zoals in dit drieslagstelsel ligt ook altijd één derde braak.

"Fuck Bush"

Voorbije zondagmiddag 4 maart, kwart na één 's middags.

Ik rij op de E40 richting binnenland, alleen. Leuk buikdansmuziekje op. Afgewisseld met een zappende radio. 'k Ben graag alleen, heb weinig last met mezelf. En niemand die zegt dat ik vals zing. Of te luid.

En op weg naar m'n oude humaniora, waar ik 20 jaar geleden afgestudeerd ben. Twintig jaar! En toch lijkt het pas gisteren.

Ter hoogte van Aalst voor mij een zwarte Clio met achteraan links "Fuck Bush"...
Leuk, denk ik, een gelijkgestemde ziel.

Ik steek het autootje links voorbij om de gelijkgestemde ziel te begroeten met een thumbs-up. Hè, dat is Camden-voorman, Axl Peleman. De Flip Kowlier van het Antwerpse...

Normaal 'converseer' ik al wel 'ns met medereizigers op de baan, maar nu durfde ik precies niet goed.

En voor groupie ben ik al wat oud. Twintig jaar geleden. Misschien.

;-)