38

Achtendertig vandaag. Acht-en-dertig!!
Veertig min twee. Of twee maal negentien.
Terwijl ik binnenin nog steeds dezelfde zotte doos ben.
Iets verantwoordelijker, dat wel. En milder.
Alleen als ik in de spiegel kijk, verwacht ik telkens een jonger gezicht.

Gek.
Zou dat ook nog zo zijn als ik achtentachtig word?
Ik vermoed van wel:
'Hoe oud bent u, mevrouw?'
'Achtentwintig. Denk ik.'
(M'n geheugen zal tegen dan wel z'n beste tijd gehad hebben, nietwaar!)

Gelukkig ook veel lachrimpeltjes. Dààr ben ik wel trots op.

Het doet me niet echt iets, ouder worden.
Gewoon. Part of the game.
De enige manier om lang te leven.

Ik gniffel.
Zus: 'Papa, jij lijkt precies wel op een opa!'

En ik vis naar een complimentje van m'n dochter en hoop dat ze me jonger schat dan Lief: 'En mama dan, Muis?'

Ze kijkt me verbaasd aan: 'Nee, mama!'
Helaas!
'Geen opa, maar een oma, hè!'