En nu ik toch bezig ben...
Zoonlief blijkt intelligent te zijn, meer dan gemiddeld. Niet dat ik wil stoefen, maar ik merk het overduidelijk.
En gelukkig de praktische, rationele intelligentie van Papa en de emotionele en taalvaardige intelligentie van Mama. Wat een ramp als het omgekeerd was...
"Ik ben té slim", zegt hij soms.
Ik antwoord dan dat dàt niet kan, dat je nooit té slim kan zijn. Iedereen kan altijd nog wel iets bijleren van iemand anders.
Zelfzekere bescheidenheid is een mooie deugd.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten