Iemand vertelt mij dat ik zeer verward overkom wanneer ik iets wil uitleggen. Verward en niet bij de zaak. Alsof m’n gedachten te snel een spinnenweb gaan vormen. Alsof gesproken woorden niet kunnen volgen.
Ik ben verwonderd, kan het niet goed plaatsen. Overtuigen – dacht ik – is m’n tweede natuur.
Die nacht houdt het me enigszins bezig, maar het brengt me geen raad.
De volgende nacht droom ik zacht. Anneke en ik hebben afgesproken om bij te babbelen en ergens iets te drinken. Het lijkt echt, net zoals vroeger. Anne met een sigaretje, wij beiden met een glaasje rode wijn. Het decor is warm. Spiegels, donker hout en rode pluche kussens. Cosy en een beetje kitsch.
Zoals ik vroeger zou gedaan hebben, vraag ik haar visie hierover.
Ze antwoordt mij spontaan: ‘Maar da’s natuurlijk omdat je op één dag op je werk geen vijf zinnen zegt! Zo ken ík je niet...’
En ja, ’s morgens besef ik dat ze inderdaad gelijk heeft. Taal - zelfs je moedertaal - is een vaardigheid die je moet onderhouden. Het is een gewoonte, en je kan ze ook verleren.
---
Anneke en ik.
‘k Ben héél blij dat we op die manier nog kunnen communiceren!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten