Massamoord

Eerst namen ze de keuken over. Ze bleven maar komen, ik weet niet van waar. Een heel leger. De ene na de andere, in colonne. En dus verwijderde ik al het zichtbare voedsel, zodat ze zouden omkomen van honger. Dàt hielp niet echt. Hier en daar wel een uitgedroogd kadaver, maar de meerderheid sloeg dapper terug.

En wat later veroverden ze ook de badkamer. Met tientallen en tientallen kropen ze uit de verwarming. Vastbesloten. En nog steeds op zoek. Naar wat? Ik weet het nog steeds niet. Want in de badkamer bewaar ik logischerwijs geen voedsel noch drank.

Tijd voor actie.

Drie groene lokdozen voor de prijs van twee. Ik was alvast gelokt! Ok, nog eentje extra voor als er nog een ander leger elders zou opduiken. Lokdozen dus.

Ja. Dat doen ze wel. Lokken. In eerste en enige instantie.
Maar vernietigen? Nee hoor.

Die verdomde wriemelbeesten blijven taai en keihard leven.

Lief zegt: 'Lààt ze toch leven, ze doen niemand kwaad.'

Maar daarnet overschreden ze een psychologische grens. Ik zag een gevleugeld, ietwat trager en groter exemplaar. Als ze verdorie ook nog beginnen rond te vliegen, terwijl ik me sta af te drogen!

Terwijl ze op mij naar boven kropen in een nutteloze poging tot weerstand, mepte ik ze één voor één dood met m'n groene strandslippers.

Een massagraf aan de wc. Maar ik laat ze er nog even liggen...
Voor Lief!

---

(gniffel!)