Credo

Noch Wol noch Muis zijn gedoopt. Bewust.

Vandaag liet ik weten aan Wol's meester dat hij dus ook niet z'n communie doet. En hoewel ik geen verantwoording moet geven, vind ik toch nodig er even over te reflecteren.
Al was het maar om Wol zélf een degelijke uitleg te geven.

Ik moet heel ver teruggaan in m'n geheugen. Lagere school.
Bij de 'nonnekes'. Zuster Ida en Moeder Overste.
Een paar verhalen uit die tijd zijn me altijd bijgebleven.

'n Kindje van zeven dat verdronk.
Winter. Schaatsen op een krakkemikkig bevroren vijvertje. Ze zakte door het ijs en geen volwassene in de buurt om te helpen.
Ik was zelf zeven.
Uitleg van de juf van het tweede leerjaar: 'God wil dat zo.'
'God moet wel écht slecht zijn, als Hij dat wil', dacht ik.

Papa en ik gingen elke zondag naar de mis. Opa en oma ook.
Opa sliep en snurkte. Oma keek wie er nog was.
En vooral wie er niét was.
Als ik vroeg hoe het kwam dat er mensen waren die niet naar de mis gingen, kreeg ik als antwoord: 'Die mensen zijn slecht!'
Ik verstond dit niet...
Ook toen al waren er meer mensen op straat dan in de kerk.

Een jaar of twaalf. Langzaam besef van andere godsdiensten.
Elke godsdienst z'n God. En in m'n kinderlijke verbeelding zag ik een soort van heilige Hotline. Van de éne wolk naar de andere.
Allah belt met JWHW (Joden spreken de naam van God niet uit; ze geloven in een niet-'voorstelbare' voorstelling van de godheid. Net als moslims trouwens.): 'Die joden van u maken het daar wel weer bont in de Gazastrook!'
Of kleurrijke Brahma op bezoek bij 'onze' katholieke God-met-lange-grijze-baard en wit gewaad: op het menu rijstpap geserveerd met gouden lepeltjes.
(Rijstpap?? Aardbeien met slagroom! Champagne!
Dat lijkt me nét iets feestelijker...)

Vierde middelbaar. Godsdienst van een streng-katholieke pater.
'Er zijn slechts vijf wereldgodsdiensten en de rest zijn sektes.'
'Wat zijn sektes?'
'Slecht, minderwaardig, zoals bijgeloof', was het antwoord van de leraar.

Ik werd ouder en ging op zoek. De katholieke roots waren er.
Wortels die niet doorgeknipt hoeven te worden.
Maar ook: Hare Krishna, Hindoeïsme, Boeddhisme, Islam & Jodendom.
Natuurgodsdiensten. De Etrusken. De Kelten en de Germanen bij ons. Indianen op een ander continent.

En zoveel misvattingen van de ene godsdienst tegenover de andere. Zoveel machtsstrijd. Zoveel menselijke drama's die gebeurden in Gods naam. En nog gebeuren.

Waarom meewarig kijken naar het Hindoeïsme en z'n talrijke goden? Welk verschil is er met het Christendom, de Drie-Eenheid, Maria en de Engelen?

Ik geloof niet (meer) in goed of slecht. Ik geloof ook niet dat deze God beter of slechter is dan die God. Want in feite gaat het toch om hetzelfde...

Ik geloof in een Oerbron. In 'Het'. Niet mannelijk, niet vrouwelijk, geen persoon. Maar wél heel persoonlijk en direct.
Dat wat voor mensen ondenkbaar is. 'On-voorstelbaar'.
Zoals het voor 'platvoeters' onmogelijk is driedimensioneel te denken. Zoals het voor ons onmogelijk is te denken in vier, vijf of meer dimensies.

'Maar waar is nu precies Het Koninkrijk Gods?'
'Zoek niet verder: het Koninkrijk ligt in U.'

Ik geloof in de Mens en alle levende Wezens. Allemaal een Vonkje uit de Oerbron. Allemaal onderling verbonden.
Dat waar we van afgesplitst zijn om menselijkheid te voelen. En waar we naar verlangen om naar terug te keren.
God is niet ver weg op z'n wolk. God is deel in elk van ons. We zijn zelf 'deeltje God'.

Maar geloof mij niet. Geloof vooral niet wat ik beweer. Ervaar.
Maak het stil. Kijk naar binnen. En weet.

'Sterk in jezelf, gelijk zoals alle anderen, nederig in die wetenschap.'