Ver

't Is beslist. Zoals we vorig eindejaar vierden in Disneyland Parijs, zo zullen we dit eindejaar vieren in Disneyland Florida.

Ver leek het mij. Onmetelijk ver voor een 10-jarige. Zo ver dat ik dacht dat ik er wel nooit zou geraken.
Want in het vijfde studiejaar namen we met de hele klas deel aan een wedstrijd om naar Disneyland te kunnen vliegen. Van Disneyland Parijs in 1979 nog belange geen sprake. En het aantal koekjes dat ik toen gegeten heb van dat merk dat die wedstrijd sponsorde. Ik mocht ze zelfs niet! Maar desondanks alles in het kader van De Grote Wensreis. Uiteraard won een andere klas.

Maar bijna 30 jaar later wordt de wereld wel erg klein.

Ik denk aan het verhaal van m'n grootmoeder. De eerste keer dat ze de zee zag, onze Noordzee, was ze 19 jaar. Vlak na de oorlog.

En nu. Onze kinderen zijn nog niet schoolplichtig, maar hebben wél al de halve aardbol gezien.

What's next?
En vooral ook - tot wat leidt het? Maakt het écht een wezenlijk verschil voor onze kinderen? Ik denk het niet...