En gisteren, op Annekes verjaardag droomde ik van haar.
Ze woonde in een appartement, dezelfde blauwe zetels als voordien. Had een vriend, zag ik aan het beslapen bed.
En toen ik haar zag, was ik compleet verwonderd.
'Maar jij lééft nog! En ik die dacht dat je hier niet meer was. Kom hier dat ik u 's stevig vastpak!'
't Was net écht. Ontroerend echt.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten